دریغ

دریغا از همه وهم و

همه اغما و واویلا

دریغا از خداوندی

که ما را کرد انسانی

تمام رذل و پستی ها

همه بدها و نکبت ها

دریغ از روز اول که

شدیم یکسان و هم نوعی

که پایه و اساس ما

همه بر پایه عشق است

چراغی که فروزان کرد

همه شد بر فدای یار

ولی انسان نمود اول

شکستش مهر و عهد یار

جهانی که همه بینند

نبودش از ازل ویران

جهانی که همه ظلم و

همه بر پایه عصیان

همه در فکر زرداری

همه در حسرت عرفان

چگونه من شوم پست و

برادر را کنم نالان؟

چگونه قلب من راضیست

ولی مادر شود گریان

چگونه این شکم ها پر

شکم هاشان بود خالی

همیشه فکر من باشد

نباشد که از این عالی

خدای ما در این قرآن

خطاب ما مسلمانان

همه ما را برادر کرد

همه باشیم پی یاران

خوشی ها را کنار هم

غم و اندوه با یاران

اگر بینی که خون آشام

بود در فکر خون یار

تو که با یارت هم خونی

چرا فکرت بود جز یار؟

بود فکر امام ما

اگر غرق خوشی باشم

ولی زیر ستم باشم

ذلات را نمی خواهم

که مرگ من بود بهتر

از این خوبی پر محنت

تو که در خط آنهایی

در این کارهم مکن غفلت

بیا با مشت هایمان

بکوبیم بر صف دشمن

همین بیداری ماها

بود خورشید بر آنان