انتظار

آتشی از دور پیداست
بازگرد!
چون چمن ها خشک گردید باز
از دلم یاد تو دور گردید باز
بر هوای سمی آتشکده
زخمی دریای پر ماهی من،
تو باز گرد
من که از خود بی خودم،
دل های مجنون تو
گریه ها سر می دهند
از نای خشک چمن خون می رود
آب این مزرعه پر خون می شود
تو باز گرد
من که دیگر نای ماندن ندارم
زود، قبل از خستگی
تو باز گرد
دنیای من دارد آخر می شود
قصه من دیگر به سر می شود
یاد تو تنها چاره گریه ام
نام تو تنها حلال مشکلم
من صدایت می کنم
از ته کوچه تاریکی نگاهت می کنم
نور از این سرزمین پر زد، تو بیا
نام تو بر چشم پر خون دلم
مرهم است، تو بازگرد
نای خواندن دیگر در نای گلویم شد تمام
چشمهایم منتظر بر راه توست
تو بازگرد!